Skontaktuj się z nami
Nasi Partnerzy
Inne serwisy
3 PKO Nocny Wrocław Półmaraton: Dajesz, Kenijczycy już jedzą!
Na trasie największą mobilizacją byli dla mnie kibice. To dzięki nim udało mi się 3. PKO Nocny Wrocław Półmaraton w ogóle ukończyć. Miałem kryzys, ale dobiegłem z rekordem życiowym.
Fot. Iza Wielowiejska
Kiedy kończyłem pierwszy, nielegalny wrocławski półmaraton, kibiców przy trasie było więcej. Pomagali, wspierali, bezinteresownie częstowali wodą. I chociaż tamten bieg pod wieloma względami był niepowtarzalny, atmosfera sobotniej imprezy była równie dobra. 3. Nocny Półmaraton był doskonale zorganizowany, dzięki czemu ani przez chwilę nie czułem się zgubiony w tłumie. Tysiące oklaskujących nas mieszkańców i niebywały klimat wrocławskich mostów stworzyły niezapomniany wieczór.
Połączenie promującego Europejską Stolicę Kultury 2016 projektu "Mosty" z tak dużym wydarzeniem sportowym udało się idealnie. Moment, w którym w zupełnej ciemności przebiegałem przez iluminujący most Grunwaldzki, przybijając piątki rozkrzyczanym dzieciakom, był najwspanialszą chwilą wieczoru. To był 18. kilometr, a ja zamiast słaniać się na nogach, zyskałem nową energię do walki.
Widziałem przed sobą morze kolorowych koszulek i podskakujących głów, dlatego wiedziałem, że nie walczę ani o setne, ani nawet tysięczne miejsce. Walczyłem o czas, który - jako że biegam bez zegarka - do końca był niewiadomą. Jeszcze przed startem wyliczyłem, że aby pobić swój rekord życiowy, musiałbym przebiec każdy kilometr w tempie około 5 minut i 20 sekund. I pewnie podświadomie pobiegłbym dokładnie tyle, gdyby nie spotkany przypadkiem zawodnik.
- Masz dobre tempo - usłyszałem od biegnącego obok, który od startu trzymał podobny rytm. Miał zegarek i co tysiąc metrów sprawdzał międzyczasy. Kiedy przy pierwszym punkcie z wodą powiedział, że biegniemy 4,45 minuty na kilometr, byłem w szoku. Ani ja, ani on nigdy wcześniej nie biegliśmy tak szybko i nic nie wskazywało na to, że miałbym to zrobić teraz.
W głowie pojawiły się myśli o zmęczeniu, dystansie, bólu nóg. Baliśmy się, że na Stadion Olimpijski dotrzemy w karetce. Kiedy tak co kilometr dziwiliśmy się, że robimy coś wbrew logice, do stadionu zrobiło się całkiem blisko.
Na skraju wyczerpania przy Muzeum Narodowym podnosiłem głowę i oglądałem widoki. Wrocław z perspektywy biegacza wyglądał okazale, a uroda miasta pozwoliła na chwilę zapomnieć o zakwasach w nogach, które mocno bolały.
Mimo późnej pory liczba kibiców na trasie nie malała. Były flagi, trąbki, kołatki, nieustające oklaski. I bannery, w tym jeden, dzięki któremu wyprzedziłem chyba ze sto osób. "Dajesz, Kenijczycy już jedzą" - napisała na kartonie grupka studentek. A że też byłem głodny, dałem szybko do przodu.
Zegar zatrzymał się na 1:40.21 i 1502. miejscu. I chociaż do teraz moje ciało mówi, żeby z bieganiem dać sobie spokój, za tydzień mówić tak przestanie.
I wystartuję jeszcze raz.
Połączenie promującego Europejską Stolicę Kultury 2016 projektu "Mosty" z tak dużym wydarzeniem sportowym udało się idealnie. Moment, w którym w zupełnej ciemności przebiegałem przez iluminujący most Grunwaldzki, przybijając piątki rozkrzyczanym dzieciakom, był najwspanialszą chwilą wieczoru. To był 18. kilometr, a ja zamiast słaniać się na nogach, zyskałem nową energię do walki.
Widziałem przed sobą morze kolorowych koszulek i podskakujących głów, dlatego wiedziałem, że nie walczę ani o setne, ani nawet tysięczne miejsce. Walczyłem o czas, który - jako że biegam bez zegarka - do końca był niewiadomą. Jeszcze przed startem wyliczyłem, że aby pobić swój rekord życiowy, musiałbym przebiec każdy kilometr w tempie około 5 minut i 20 sekund. I pewnie podświadomie pobiegłbym dokładnie tyle, gdyby nie spotkany przypadkiem zawodnik.
- Masz dobre tempo - usłyszałem od biegnącego obok, który od startu trzymał podobny rytm. Miał zegarek i co tysiąc metrów sprawdzał międzyczasy. Kiedy przy pierwszym punkcie z wodą powiedział, że biegniemy 4,45 minuty na kilometr, byłem w szoku. Ani ja, ani on nigdy wcześniej nie biegliśmy tak szybko i nic nie wskazywało na to, że miałbym to zrobić teraz.
W głowie pojawiły się myśli o zmęczeniu, dystansie, bólu nóg. Baliśmy się, że na Stadion Olimpijski dotrzemy w karetce. Kiedy tak co kilometr dziwiliśmy się, że robimy coś wbrew logice, do stadionu zrobiło się całkiem blisko.
Na skraju wyczerpania przy Muzeum Narodowym podnosiłem głowę i oglądałem widoki. Wrocław z perspektywy biegacza wyglądał okazale, a uroda miasta pozwoliła na chwilę zapomnieć o zakwasach w nogach, które mocno bolały.
Mimo późnej pory liczba kibiców na trasie nie malała. Były flagi, trąbki, kołatki, nieustające oklaski. I bannery, w tym jeden, dzięki któremu wyprzedziłem chyba ze sto osób. "Dajesz, Kenijczycy już jedzą" - napisała na kartonie grupka studentek. A że też byłem głodny, dałem szybko do przodu.
Zegar zatrzymał się na 1:40.21 i 1502. miejscu. I chociaż do teraz moje ciało mówi, żeby z bieganiem dać sobie spokój, za tydzień mówić tak przestanie.
I wystartuję jeszcze raz.
POPULARNE
NAJNOWSZE
-
Granerud wygrał! Już nikt mu tego nie zabierze. "Wszystko dogadane"
-
Morgenstern skomentował zachowanie Żyły po zdobyciu złotego medalu MŚ
-
Nowe informacje ws. stanu zdrowia"Popka"! "Kizo" reaguje: Dajcie mi k***a spokój
-
Niemcy po złocie Piotra Żyły: "Ahahahahaha! Takich błaznów na całego nie ma wcale. A nie, moment"
-
Poważne problemy "Popka"! Walka z "Kizo" na FAME MMA odwołana
- Cristiano Ronaldo nie może nawet wkręcić żarówki. Tym zajmuje się Georgina Rodriguez. "No nie, lepiej nie"
- Gdzie i kiedy oglądać kolejne skoki na MŚ w Oberstdorfie? Transmisja TV, stream online
- Jakub Moder wskazał największą różnicę między Premier League a ekstraklasą. "Zrobiło to na mnie wrażenie"
- Weteran odpalił polityczny granat. Część mediów nie chce cytować jego słów. Wizerunkowa katastrofa piłki w USA
- Mike Tyson wskazał największy narkotyk. "Bije nawet cukier. Prawie mnie to zabiło"
